Μια μητέρα εξαφανίστηκε. Δεν είναι απλώς μια εξαφάνιση. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που παλεύει με τη ζωή της, με τη ψυχή της, με όλα όσα την έχουν πληγώσει. Είναι η ιστορία ενός πρώην συζύγου που παράτην έκδοση διαζυγίου το 2022, προσπαθεί να τη σώσει. Είναι η μητέρα των παιδιών του. Και είναι η ιστορία δύο παιδιών που κοιτούν τον ουρανό και ελπίζουν ότι η μητέρα τους θα επιστρέψει.

Η γυναίκα αυτή, μια μητέρα που έχει αντιμετωπίσει διπολική διαταραχή και μανιοκατάθλιψη, έχει χάσει τη φωνή της στον κόσμο. Έχει περάσει από τρεις απόπειρες αυτοκτονίας, έχει νοσηλευτεί, έχει χάσει το κοινωνικό επίδομα που της έδινε μια ψευδαίσθηση σταθερότητας. Τώρα, έχει εξαφανιστεί. Και ο πρώην σύζυγός της, ο πατέρας των παιδιών της, δεν μπορεί να κάτσει απλά να την παρακολουθεί να χάνεται.

Τον Νοέμβριο του 2024, ο μεγαλύτερος γιος τους, ένα 17χρονο αγόρι που έχει δει πάρα πολλά για την ηλικία του, ζήτησε να μείνει μόνιμα με τον πατέρα του. Η μητέρα του δέχτηκε, αφού δεν μπορούσε ούτε στο σχολείο, ούτε στις δραστηριότητές του να τον πηγαίνει.

Τον τελευταίο καιρό, η επικοινωνία της «έσβησε». Το τηλέφωνό της έκλεισε, και κανείς δεν μπορεί να την βρει. Ο πρώην σύζυγός της, αν και του απαγορεύτηκε να έχει άμεση επαφή μαζί της λόγω μιας καταγγελίας, δεν τα παράτησε. Ενημέρωσε την αστυνομία, επικοινώνησε με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού της, και έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει ότι είναι ασφαλής. Όταν τελικά την βρήκαν, εκείνη του είπε ότι ήταν καλά, ότι απλώς χρειαζόταν τσιγάρα. Αλλά η αλήθεια ήταν πιο σκοτεινή. Στο σπίτι δεν υπήρχαν τα απαραίτητα, η ψυχολογική της κατάσταση άθλια, και η ζωή της φαινόταν να κρέμεται από μια λεπτή κλωστή.

Το Σαββατοκύριακο του 15-16 Φεβρουαρίου, ο πρώην σύζυγος και ο γιος τους πήγαν να την επισκεφτούν, φέρνοντας φαγητό, καφέ και νερό. Βρήκαν μια γυναίκα στη μοναξιά και την απελπισία.

Ο πρώην σύζυγος και ο γιος τους δεν τα παράτησαν. Προσπάθησαν να την εντοπίσουν, να της μιλήσουν, να της πουν ότι δεν είναι μόνη. Αλλά το τηλέφωνό της έκλεινε, και οι απαντήσεις δεν ερχόντουσαν. Όταν τελικά την βρήκαν, η αντίδρασή της ήταν έντονη. Έκλεισε την πόρτα, έφυγε τρέχοντας, και η αστυνομία τους είπε να μην την ενοχλήσουν πια.

Ο πρώην σύζυγος έκανε ό,τι μπορούσε. Ενημέρωσε την οικογένειά της, που ζει στο εξωτερικό, και ο πατέρας της ταξίδεψε για να τη δει. Αλλά εκείνη τον έδιωξε. Όπως έδιωξε και τον πρώην σύζυγό της, που της πρότεινε να ζητήσει υποχρεωτική ψυχιατρική εξέταση. «Θα της κάνει κακό», σκέφτηκε ο πατέρας της, και αρνήθηκε να βοηθήσει την κόρη του.

Το προηγούμενο Σάββατο, η κατάσταση ξέφυγε. Όταν πήγε να δει αν είναι καλά, η γυναίκα επιτέθηκε στον πρώην σύζυγό της και στον πατέρα της, και έφυγε τρέχοντας ξυπόλητη στα χωράφια. Η αστυνομία ειδοποιήθηκε, την βρήκαν, και του είπαν να μην την ξαναπλησιάσει, γιατί θα υποστεί όλες τις συνέπειες του Νόμου.

Σήμερα, ως δημοσιογράφος, προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί της. Το κινητό της, όμως, παραμένει απενεργοποιημένο. Η σιωπή της είναι τρομακτική, και η απουσία της γίνεται όλο και πιο βαριά.

Τώρα, ο πρώην σύζυγος ζητά βοήθεια. Ζητά να ληφθούν μέτρα για την προστασία της, γιατί μπορεί  η ζωή της να κινδυνεύει. Ξέρει ότι η ψυχική της υγεία είναι εύθραυστη, και ότι η απομόνωση μπορεί να είναι θανατηφόρα.

Μια γυναίκα που χάνεται στα βάθη της ψυχικής της ασθένειας.Μια ανθρώπινη αγάπη, για την επιμονή, και για την ελπίδα από τον πατέρα των παιδιών τους.  Υπάρχει μια ευκαιρία να σωθεί. Και αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.

Η ώρα είναι τώρα. Η ανάγκη είναι επείγουσα. Η ζωή της κρέμεται από μια κλωστή, και εμείς δεν μπορούμε να κάτσουμε να την παρακολουθούμε να σπάει.