Οι μονογονεϊκές οικογένειες στην Κύπρο αποτελούν μια σημαντική και διαρκώς αυξανόμενη κοινωνική ομάδα, με τον αριθμό τους να φτάνει περίπου τις 40.000. Παρόλο που θεωρούνται μία από τις πιο ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού, το κράτος εξακολουθεί να μην παρέχει επαρκή στήριξη, ενώ οι υφιστάμενοι κανονισμοί συχνά δημιουργούν περισσότερα εμπόδια παρά λύσεις.

Οικονομικές δυσκολίες και κοινωνικός αποκλεισμός

Σύμφωνα με έρευνες, σχεδόν οι μισές μονογονεϊκές οικογένειες βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Οι περισσότερες από αυτές έχουν ως επικεφαλής γυναίκες, που συχνά δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν σταθερό εισόδημα και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τα παιδιά τους. Παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το κράτος συνεχίζει να αγνοεί τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, αφήνοντάς τες εκτεθειμένες στη γραφειοκρατία και την έλλειψη υποστηρικτικών δομών.

Η αμφιλεγόμενη απώλεια του επιδόματος

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μονογονείς στην Κύπρο αφορά τη διακοπή του επιδόματος μονογονεϊκής οικογένειας σε περίπτωση συμβίωσης με νέο σύντροφο. Ο νόμος ορίζει ότι η συμβίωση αναιρεί την ιδιότητα του μονογονέα, με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες να χάνουν την οικονομική στήριξη που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους. Αυτή η πολιτική θεωρείται άδικη και αναχρονιστική, καθώς τιμωρεί τους μονογονείς που επιλέγουν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, δημιουργώντας ένα ακόμη κοινωνικό και οικονομικό εμπόδιο.

Οι διακρίσεις κατά των ομόφυλων ζευγαριών

 Παρά τη νομιμοποίηση του Συμφώνου Συμβίωσης, τα ομόφυλα ζευγάρια στην Κύπρο συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σημαντικές ανισότητες. Ο ακριβής αριθμός των ομόφυλων ζευγαριών παραμένει άγνωστος, αλλά είναι δεδομένο ότι η κοινότητά τους στερείται βασικών δικαιωμάτων. Παρά το γεγονός ότι πάνω από 100 ζευγάρια έχουν συνάψει Σύμφωνο Συμβίωσης από το 2017, το κυπριακό κράτος δεν τους παρέχει πλήρη ισοτιμία με τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Το παράδοξο της πολιτικής

Είναι εξαιρετικά αντιφατικό το γεγονός ότι το κράτος επιλέγει να “τιμωρεί” τόσο τις μονογονεϊκές οικογένειες όσο και τα ομόφυλα ζευγάρια, αντί να παρέχει στήριξη και προστασία. Από τη μία, οι μονογονείς χάνουν το επίδομά τους αν βρουν σύντροφο, λες και η δημιουργία μιας νέας σχέσης αναιρεί τις δυσκολίες της ανατροφής παιδιών ως μόνος γονέας. Από την άλλη, τα ομόφυλα ζευγάρια στερούνται το δικαίωμα να γίνουν γονείς μέσω της υιοθεσίας, παρότι υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται οικογένεια.

Το κράτος φαίνεται να εφαρμόζει πολιτικές που βασίζονται σε παρωχημένες αντιλήψεις, δημιουργώντας περισσότερα κοινωνικά προβλήματα αντί να δίνει λύσεις. Αντί να στηρίζει την οικογένεια σε όλες τις μορφές της, την τιμωρεί επιβάλλοντας διακρίσεις και στερώντας βασικά δικαιώματα.