Ο Ξέρξης, στην αρχαιότητα, ζητούσε από τους Έλληνες «γη και ύδωρ»,  ένα σύμβολο απόλυτης κυριαρχίας. Σήμερα, τον 21ο αιώνα, αυτό το αρχαίο αίτημα επιστρέφει. Όχι μέσα από λόγχες και περσικούς μανδύες, αλλά μέσα από επενδυτικά χαρτοφυλάκια, αγορές γης και ιδιωτικοποιήσεις υδάτινων πόρων. Το νερό γίνεται κεφάλαιο· ένα νέο crypto· ο «χρυσός» του μέλλοντος.

Ο πλανήτης μας, ο Γαλάζιος Πλανήτης. Από ψηλά μοιάζει υδάτινος, σιωπηλά ειρηνικός. Το 75% της επιφάνειάς του καλύπτεται από νερό. Και όμως, αυτό που δίνει ζωή σε κάθε ύπαρξη, σπανίζει. Αν μπορούσε κανείς να ζυγίσει την ειρωνεία, θα τη μετρούσε σε σταγόνες.

Παρά τα 1,4 δισεκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα νερού, λιγότερο από 0,02% είναι άμεσα διαθέσιμο και πόσιμο. Το υπόλοιπο είναι είτε παγιδευμένο στους πολικούς πάγους, είτε ρέει αλμυρό στους ωκεανούς, είτε παραμένει ρυπασμένο ή σε μη προσβάσιμα υπόγεια στρώματα. Μια συντριπτική πλειοψηφία 97,4% είναι αλμυρό, 2,01% βρίσκεται στους πάγους, ενώ μόλις 0,56% είναι υπόγειο, συχνά απρόσιτο.

                                    Ο Dan Peña το είπε ωμά: «Το νερό είναι το νέο crypto.»

Και δεν είναι ο μόνος που βλέπει την αόρατη αξία του. Ο Ted Turner είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στις ΗΠΑ, ενώ δισεκατομμυριούχοι επενδύουν σε γεωτρήσεις, πηγές και δικαιώματα νερού. Ο πλανήτης διψά, κι αυτοί προετοιμάζονται για την υδρο-οικονομία του αύριο.

Καθώς η κλιματική κρίση επιταχύνεται, η ανισότητα βαθαίνει. Οι ταμιευτήρες αδειάζουν, οι ποταμοί ξεραίνονται, και το νερό μετατρέπεται σε όπλο.

• Στη Νότια Αφρική, το περιβόητο «Day Zero» έφερε στρατιωτική επιτήρηση στη διανομή νερού.

• Στην Ινδία, το νερό φτάνει με βυτιοφόρα καθώς οι υδροφόροι ορίζοντες εξαντλούνται.

• Στη Μέση Ανατολή, ο έλεγχος του Τίγρη και του Ευφράτη προκαλεί ένταση μεταξύ Τουρκίας, Συρίας και Ιράκ.

• Στην Αφρική, το φράγμα GERD της Αιθιοπίας προκαλεί σύγκρουση με την Αίγυπτο και το Σουδάν.

• Στην Ευρώπη, οι ποταμοί Δούναβης και Ρήνος γίνονται διαπραγματευτικά χαρτιά για τη γεωργία και τη βιομηχανία.

Την ίδια στιγμή, στο Χρηματιστήριο του Σικάγο, το νερό μπήκε στα futures – όπως το πετρέλαιο. Οι γεωργοί ποντάρουν, οι επενδυτές αγοράζουν. Το νερό δεν είναι πλέον απλώς ανάγκη. Είναι εργαλείο πίεσης, είναι επένδυση, είναι σύγκρουση.

Όμως, η ελπίδα δεν έχει χαθεί:

• Στη Βολιβία, οι κάτοικοι της Κοτσαμπάμπα νίκησαν την ιδιωτικοποίηση του νερού.

• Στην Ινδία, κοινότητες αντιστέκονται σε έργα που στερεύουν πηγές.

• Στην Ευρώπη, πολίτες κινητοποιούνται για να προστατεύσουν το νερό ως δημόσιο αγαθό.

Η τεχνολογία προσφέρει λύσεις: αφαλάτωση, επαναχρησιμοποίηση, «έξυπνα» δίκτυα. Όμως το κόστος και η ανισότητα πρόσβασης αφήνουν πολλές χώρες πίσω.

Το νερό σήμερα δεν είναι απλώς ζωή. Είναι το μέτρο του πολιτισμού μας και ο καθρέφτης της αδικίας. Γιατί ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος ίσως να μη γίνει για πετρέλαιο ή ενέργεια, αλλά για μια κούπα νερό.

Πνευματικά Δικαιώματα – Όροι Χρήσης
Απαγορεύεται αυστηρά, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του δημιουργού ή της διαχειρίστριας ιστοσελίδας, η αντιγραφή, αναδημοσίευση, μετάδοση, αναμετάδοση, ή αναπαραγωγή του παρόντος περιεχομένου, με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο.
Η κοινοποίηση επιτρέπεται μόνο μέσω των εργαλείων κοινής χρήσης που έχουν προβλεφθεί από εμάς.
Απαγορεύεται ρητά η αναδημοσίευση σε ομάδες (groups) στο Facebook ή άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς την έγγραφη έγκριση του site.