Η Γεωργία Πολυνείκη είναι μια χαρισματική Κύπρια σοπράνο, μια καλλιτέχνης που γεφυρώνει το κλασικό με το σύγχρονο, μεταφέροντας μέσα από τη φωνή της συναισθήματα, μνήμες και ιστορίες. Με βαθιά αγάπη για τη μουσική και τις ρίζες της, συνδυάζει την τέχνη της με το λειτούργημά της στην Αστυνομία, αποδεικνύοντας πως η ψυχή του καλλιτέχνη δεν περιορίζεται, αλλά ανθίζει παντού.

Ακολουθεί μια συνέντευξη γεμάτη συναίσθημα, όπου η ίδια μας μιλά για την πορεία, τα όνειρα και τις προκλήσεις της, αφήνοντάς μας να γνωρίσουμε την καλλιτεχνική και ανθρώπινη πλευρά της.

Τι σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με το κλασικό τραγούδι και όχι με κάποιο άλλο είδος;

Η μοίρα τα έφερε όταν αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα τραγουδιού στο ωδείο που φοιτούσα διάφορα μουσικά μαθήματα. Η καθηγήτρια τραγουδιού εκεί δίδασκε κλασικό τραγούδι και έτσι ξεκίνησα. Στην πορεία το αγάπησα και αποφάσισα να το συνεχίσω ως κύριο μάθημα στις μουσικές μου σπουδές.

Απ’ ό,τι πρόσεξα στο YouTube, εκτός από άριες που ερμηνεύετε, έχετε και άλλα είδη μουσικής, από λαϊκό, μοντέρνο μέχρι και παραδοσιακή κυπριακή μουσική. Πώς προέκυψε αυτό;

Η αγάπη μου στο κλασικό τραγούδι είναι δεδομένη, όμως ταυτόχρονα μου αρέσει να ερμηνεύω και να πειραματίζομαι και σε άλλα είδη μουσικής.

Ποια μουσικά είδη προτιμάτε να ερμηνεύετε και γιατί;

Σίγουρα το κλασικό τραγούδι. Εντούτοις, θεωρώ ότι ο κάθε καλλιτέχνης, μουσικός, τραγουδιστής πρέπει να έχει μία ολιστική προσέγγιση και σε άλλα είδη ώστε να εξελίσσεται.

Επίσης, έχω επισημάνει ότι κάποια από αυτά τα τραγούδια που κυκλοφορούν στο κανάλι σας φέρουν τη δική σας μουσική. Είστε και συνθέτης;

Συνθέτης με βούλα (πτυχίο), όχι! Η σύνθεση κάποιων τραγουδιών προέκυψε τελείως τυχαία. Δεν το επεδίωξα, απλά έτυχε. Όπως πειραματίζομαι στο τραγούδι σε διάφορα είδη, έτσι δοκίμασα την όποια γνώση μου έχω και στη σύνθεση. Αν πέτυχε το πείραμα, το ξέρει μόνο το κοινό.

Πρόσφατα έχετε γράψει κάποιο τραγούδι;

Πρόσφατα έχω γράψει τη μουσική, την ενορχήστρωση, αλλά και την ερμηνεία του τραγουδιού “Πατρίδα μοιρασμένη”, που φέρει τους στίχους της Αναστασίας Νεοκλέους. Στα ποιήματά της, η Αναστασία συχνά αναφέρει τον ξεριζωμό, την κατοχή, και αν και ήταν μόλις 8 ετών όταν έγινε η εισβολή, ακόμη στη μνήμη της έχει χαραχθεί ο φόβος και ο πόνος που προκάλεσε ο πόλεμος. Η ίδια δεν είναι πρόσφυγας, αλλά γράφει για τα κατεχόμενα χωριά μας. Αρκετά από τα ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί και φέτος θα εκδώσει την ποιητική της συλλογή “Σπαραξικάρδιοι θρήνοι πατρίδας”.

Έχετε λάβει μέρος σε αρκετές συναυλίες. Ποιες για σας είναι οι σημαντικότερες και γιατί;

Η πιο σημαντική για μένα συναυλία ήταν τον Οκτώβριο του 2024 με τη συνεργασία του συνδέσμου “Ένα Όνειρο, Μία Ευχή” στο Προεδρικό Μέγαρο και ήταν αφιερωμένη εις μνήμη του πατέρα μου, που είχα χάσει λίγους μήνες πριν από την ανίατη ασθένεια.

Άλλη σημαντική για μένα συναυλία ήταν τον Ιανουάριο του 2024, όπου ερμήνευσα δική μου σύνθεση με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Νις στη Σερβία. Ένα τραγούδι-ύμνος προς την ηρωίδα του απελευθερωτικού αγώνα ’55-’59, Λουκία Λαουτάρη, και φέρει τους στίχους του Νίκου Παπακλεοβούλου.

Όλες οι συναυλίες ή οι συμμετοχές που κάνω έχουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου.

 Πώς προετοιμάζεστε πριν από κάποια συναυλία;

Η προετοιμασία ενός τραγουδιστή δεν σταματάει ποτέ. Καθημερινά κάνει εξάσκηση της φωνής αλλά και εκμάθηση υλικού. Πριν από κάθε συναυλία γίνονται αρκετές πρόβες και με τους άλλους συντελεστές ώστε να δέσουμε όλοι μαζί.

Κάνοντας την έρευνά μου για εσάς, πρόσεξα ότι είστε και αστυνομικός. Πώς ισορροπείτε τη μουσική σας καριέρα με το επάγγελμά σας;

Η Κύπρος ακόμη δεν είναι έτοιμη να στηρίξει ικανοποιητικά τον καλλιτέχνη και να τον κατοχυρώσει επαγγελματικά, έτσι όλοι μας γυρεύουμε ένα βιοποριστικό επάγγελμα. Εμένα μου δόθηκε η ευκαιρία να ενταχθώ στη Φιλαρμονική Αστυνομίας Κύπρου, όπου υπήρξα μέλος για 18 χρόνια. Μεγαλώνοντας, βλέπεις ποιες είναι οι προτεραιότητές σου και κάνεις τις επιλογές σου, και έτσι, μετά από τα 18 χρόνια, επέλεξα να βρίσκομαι σε ένα γραφείο της Αστυνομίας και να ασχολούμαι με τη δική μου μουσική εκτός επαγγέλματος. Με αυτόν τον τρόπο έχω την ισορροπία που με ικανοποιεί εμένα και τη μουσική μου.

Ποιες προκλήσεις έχετε αντιμετωπίσει ή αντιμετωπίζετε στη μουσική σας πορεία;

Οι προκλήσεις είναι πάρα πολλές μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο. Φτάνει να έχεις θέσει εσύ τα όριά σου, να είσαι αληθινός και σταθερός με τους συνεργάτες σου και ταυτόχρονα το φιλικό και οικογενειακό σου περιβάλλον να είναι δίπλα σου ώστε να μην ξεφεύγεις και να μην χάνεις την αξιοπρέπειά σου σε τυχόν “ψεύτικες” ευκαιρίες. Κάποια λάθη θα κάνεις σίγουρα, φτάνει αυτά τα λάθη να μην είναι καταλυτικά για τη μελλοντική σου μουσική πορεία.

Πείτε μας λίγα λόγια για το σχήμα σας “Duo Celeste“. Πώς προέκυψε; Τι μουσική προσφέρετε;

Η Έλενα Μιτέλλα είναι concert pianist και γνωριστήκαμε σε μία κοινή συναυλία όπου θα τραγουδούσα. Από εκεί ξεκινήσαμε να με συνοδεύει στο πιάνο. Καταλήξαμε να έχουμε ίδιες μουσικές προτιμήσεις και αρχίσαμε να δουλεύουμε, εκτός του κλασικού ρεπερτορίου μας, και πιο μοντέρνο ξένο ρεπερτόριο.

Ποιες συνεργασίες είχατε για τη δημιουργία των δύο προσωπικών σας δίσκων;

Δισκογραφικά συνεργάστηκα με τον Αδάμο Κατσαντώνη για τον δίσκο “Στης καρκιάς μου την αρσέραν” και με τον Γιούρι Στούπελ για τον δίσκο “Άγγελος Λευκός”.

Ποια τα μουσικά μελλοντικά σας σχέδια;

Σύντομα ετοιμάζω την επανακυκλοφορία του “Angelo Bianco” με νέα μουσική επένδυση και εκτέλεση.