Στις 28 Φεβρουαρίου 2025, συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη νύχτα που σημάδεψε για πάντα την Ελλάδα. Δύο χρόνια από τότε που 57 ψυχές χάθηκαν μέσα στις φλόγες στα Τέμπη. Δύο χρόνια από το έγκλημα που δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Ο χρόνος κύλησε, αλλά ο πόνος παραμένει. Οι πληγές δεν έκλεισαν, οι οικογένειες ακόμη περιμένουν απαντήσεις, η κοινωνία ακόμη απαιτεί δικαιοσύνη. Στις 28 Φεβρουαρίου, η φωνή τους θα ακουστεί δυνατά. Σε περισσότερες από 250 πόλεις, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και πέρα από τα σύνορα, χιλιάδες άνθρωποι ενώνονται σε μια 24ωρη πανελλαδική απεργία. Δεν είναι απλώς μια εκδήλωση μνήμης, είναι ένα χρέος προς όσους χάθηκαν.

Τα τρένα μπορεί να ξαναμπήκαν στις ράγες, αλλά εκείνη η διαδρομή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο Κύπρος, η Αναστασία, η Ελπίδα, η Χρύσα, ο Άγγελος, η Κωνσταντίνα, ο Γιώργος…57 ζωές που κόπηκαν βίαια, 57 οικογένειες που δεν θα ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, 57 ονόματα που δεν πρέπει να γίνουν αριθμοί.

Από τη Λευκωσία μέχρι τη Λεμεσό, από την Αθήνα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, η Κύπρος και η Ελλάδα γίνονται ένα. Γιατί η αδικία δεν έχει σύνορα. Γιατί ο θάνατος αυτών των παιδιών δεν ήταν δυστύχημα ήταν έγκλημα.

Η Κύπρος δεν ξεχνά ότι ανάμεσα στα θύματα της τραγωδίας βρίσκονταν και δύο Κύπριοι φοιτητές, ο Κυπριανός Παπαϊωάννου και η Αναστασία Αδαμίδου.

«Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε, ζητάμε δικαιοσύνη.» Και αυτή τη φορά, δεν θα σωπάσουμε.