Όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να πορευτεί μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας, γνωρίζοντας ότι κάθε κοινή του στιγμή καταγράφεται, σχολιάζεται και αναπαράγεται, το κάνει συνήθως για να κερδίσει: Δημοφιλία, επιρροή, επαγγελματικές ευκαιρίες, ίσως και χρήμα. Δεν διστάζουν να μοιραστούν από τις διακοπές τους και τις οικογενειακές στιγμές τους μέχρι κυριολεκτικά την κούπα του καφέ τους, δημιουργώντας την εικόνα του «ιδανικού ζευγαριού» στα media.

Όμως, όταν έρχεται η ώρα του χωρισμού, τότε ξαφνικά οι δημόσιες τοποθετήσεις αποκτούν διαφορετική χροιά. Οι δηλώσεις του κ. Μαραντίνη δεν αποτελούν κάτι πρωτόγνωρο: «Καλώ όλα τα μέσα ενημέρωσης να απέχουν από κάθε περαιτέρω αναπαραγωγή, σχολιασμό ή μετάδοση του θέματος που αφορά στην προσωπική ζωή εμού και των τέκνων μου…».

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης και όχι μόνο αυτός επιλέγει να επικαλεστεί τη δημοσιογραφική δεοντολογία, την οποία όμως επί σειρά ετών χρησιμοποίησε ως εργαλείο έκθεσης της προσωπικής του ζωής. Αν θέλεις πραγματικά να προστατέψεις την προσωπική σου ζωή, την προστατεύεις εξαρχής. Δεν την εκθέτεις επιλεκτικά, δεν την εμπορεύεσαι όσο όλα είναι «καλά» και μετά την μετατρέπεις σε «απαγορευμένη ζώνη» όταν έρθουν τα δύσκολα.

Η προσωπική ζωή δεν γίνεται προϊόν όταν συμφέρει και ιερό άβατο όταν σε ενοχλεί η κριτική. Και φυσικά, κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα ανήλικα παιδιά πρέπει να μένουν μακριά από τη δημοσιότητα  αλλά αυτό είναι πρωτίστως ευθύνη των γονιών, που για χρόνια συνειδητά τα έβαλαν στο επίκεντρο του φακού.

Σήκωσαν τον ίδιο «αμανέ» και στο «Κυπριακό Χόλυγουντ»

Στην εποχή της εύκολης δημοσιότητας, κάποιοι επώνυμοι και στην Κύπρο πλέον ζουν καθημερινά μέσα από τα social media, τις lifestyle εκπομπές και τις στημένες συνεντεύξεις. Μας δείχνουν τα σπίτια τους, τις διακοπές τους, τα παιδιά τους, τις πισίνες, τα ρούχα και τις «απλές καθημερινές στιγμές» τους. Όλα για το κοινό, όλα για την προβολή, όλα για να χτίζεται το προσωπικό brand name.

Μέχρι βέβαια να έρθει η στιγμή που ο φακός θα στραφεί σε κάτι δυσάρεστο: Σε έναν χωρισμό, σε μια κρίση, σε ένα προσωπικό θέμα που δεν εξυπηρετεί πλέον το «πακέτο της ευτυχίας». Και τότε αρχίζει το γνωστό μονόπρακτο: “Σεβαστείτε την προσωπική μας ζωή”, «Μην αναπαράγετε», «Επιφυλασσόμαστε για νομικές ενέργειες».

Το παράδοξο; Οι ίδιοι που για χρόνια προσκαλούν τους πάντες να παρακολουθούν την ιδιωτική τους ζωή, απαιτούν ξαφνικά σιωπή. Το επιλεκτικό αυτό «μπες-βγες» στη δημοσιότητα δείχνει μια απίστευτη ευκολία στο να εργαλειοποιείται η προσωπική έκθεση: Όταν πουλάει, είναι καλοδεχούμενη. Όταν πληγώνει την εικόνα, γίνεται «προσωπική υπόθεση».

Και όσο εξαπλώνεται αυτό το φαινόμενο και στην Κύπρο, τόσο γεννιέται μια νέα σχολή «κυπριακής showbiz» που νομίζει ότι τα φώτα λειτουργούν κατά παραγγελία. Δεν πάει όμως έτσι.

Αν δεν θέλεις να ασχολούνται με τη ζωή σου, η λύση είναι απλή: Μην την κάνεις επαγγελματικό προϊόν. Γιατί αλλιώς, το να κάνεις παρέλαση στα φώτα όταν σε συμφέρει και να μοιράζεις εξώδικα όταν σε στριμώχνει η πραγματικότητα, δεν λέγεται ευαισθησία. Λέγεται βολική έκθεση με κροκοδείλια δάκρυα.