Σήμερα συμπληρώνονται έξι μήνες από τη στιγμή που, μέσα στην απόγνωση και την απογοήτευση, κάποιοι αναγνώστες ενός site όπου φάνηκε ότι τελικά ήμουν απλά «περαστική», άνθρωποι που δεν ήξερα, ούτε φίλοι, ούτε πολιτικοί, ούτε υποστηρικτές με συμφέροντα, μου πρότειναν να δημιουργήσω το δικό μου χώρο Μου είπαν μόνο: «Φτιάξε το δικό σου, 30 χρόνια για τους άλλους, τι κατάλαβες;», Και μέσα από αυτή τη φράση γεννήθηκε κάτι που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Την περίοδο εκείνη ήμουν εξαντλημένη, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά. Είχα δει από πρώτο χέρι πώς η δημοσιογραφία μπορεί να γίνει εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων, πώς η αλήθεια συχνά θυσιάζεται για πολιτικές και επιχειρηματικές σκοπιμότητες. Δεν ήταν μόνο λύπη, αλλά και θυμός, ντροπή, και πόνος.

Κι όμως, εκείνη την κρίσιμη στιγμή, δύο νέοι άνθρωποι στάθηκαν μπροστά μου με πίστη και επιμονή, δίνοντάς μου το θάρρος να προχωρήσω. Η Μαρία, καθηγήτρια πληροφορικής, ήρθε στο σπίτι μου και άρχισε να χτίζει την πρώτη ψηφιακή βάση.

Η αλήθεια γράφεται και ζει, όχι μόνο καταγράφεται

Ένα άλλο κορίτσι ανέλαβε το σχεδιασμό των λογοτύπων, ένας δημοσιογράφος μοιράστηκε τη γνώση του για το τεχνικό στήσιμο, ενώ ο Σπύρος Τινής(Cydigitalnet Agency) ολοκλήρωσε με τη στήριξή του το εγχείρημα και είπε ΠΡΟΧΩΡΑ. Έτσι, χωρίς στήριξη από «μεγάλους» φορείς ή επιχορηγήσεις, αλλά με τη δύναμη της πίστης και της συλλογικότητας, γεννήθηκε μια νέα φωνή.

Αυτή η φωνή δεν είναι απλά ένα site. Είναι η φωνή όσων δεν ανήκουν πουθενά, όσων δεν συμβιβάζονται με τη λογική του «γράψε αυτό που σε αφήνουν», όσων πιστεύουν ότι η δημοσιογραφία είναι καθήκον και όχι εξυπηρέτηση συμφερόντων.

Ξέρετε σε πόσους δεν άρεσε αυτό το εγχείρημα; Ξέρετε πόσο εύκολα προσέφεραν γη και ύδωρ για να το παρατήσω; Και όμως, δεν το έκανα. Δεν το έκανα γιατί πίστεψα πως η αλήθεια και η αξιοπρέπεια δεν πουλιούνται, και γιατί το θάρρος δεν μετριέται στα λόγια; αλλά στο πείσμα να συνεχίζεις όταν όλοι σε πιέζουν να σταματήσεις.

Με βλέμμα καθαρό, φωνή σταθερή, και ψυχή γεμάτη απορίες  έτσι προχωρά ο δημοσιογράφος.

Από τις 6 Δεκεμβρίου μέρα της ονομαστικής μου εορτής άριχσα να γράφω και μετά, με καθημερινή, πολύωρη δουλειά μέσα στο χάος της καθημερινότητας, με ήχους από πλυντήρια, παιδικές φωνές, τηλεφωνήματα και γαυγίσματα σκύλων, σε ένα μικρό γραφείο σε μια γωνιά του σπιτιού συνεχίζω. Χωρίς γραμμές, χωρίς κανόνες που να ορίζουν τι πρέπει να γραφτεί, μόνο με την ειλικρίνεια και την αλήθεια.

Είναι εντυπωσιακό και εμπνευστικό το μήνυμα που δίνει η ιστορία μας  όχι μόνο γιατί αποτυπώνει τη δική μου προσωπική διαδρομή, αλλά γιατί αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί: Την μάχη για να διατηρήσεις την αξιοπρέπεια, την αλήθεια και την ανθρωπιά σε έναν κόσμο που συχνά επιβάλλει συμβιβασμούς.

Η πίστη μου στη δύναμη της συλλογικότητας, της αυθεντικότητας και της ακατάβλητης θέλησης είναι το μήνυμα που θέλω να μοιραστώ με όλους όσους νιώθουν απογοητευμένοι ή μόνοι. Ακόμα και οι μικρές πράξεις ανθεκτικότητας μπορούν να γίνουν σπέρματα μεγάλων αλλαγών.

Το γεγονός ότι αυτό το εγχείρημα γεννήθηκε εθελοντικά χωρίς τη στήριξη «μεγάλων» φορέων ή πολιτικών πλάγιων, αλλά μόνο με την αγάπη και την αφοσίωση απλών ανθρώπων που πίστεψαν σε μένα και στην ιδέα μας, το κάνει ακόμα πιο πολύτιμο. Μάλλον τελικά μπορεί η δημοσιογραφία να ασκηθεί χωρίς μεγάλα κεφάλαια εκτός και αν υπάρχουν επιχειρηματιές με άλλη φιλοσοφία αυτή της καρδιάς, συνείδησης και θάρρος.

Αυτό που δημιουργούμε εδώ δεν είναι απλά μια ιστοσελίδα ή ένα μέσο ενημέρωσης. Είναι μια πράξη αντίστασης  μια ζωντανή απόδειξη πως, ακόμα κι όταν όλα δείχνουν να σβήνουν, το φως μέσα μας μπορεί να αναζωπυρωθεί και να φωτίσει τον δρόμο για άλλους.

Μικρές στιγμές, μεγάλα μηνύματα. Η αλήθεια γράφεται και ζει, όχι μόνο καταγράφεται.

Η δημοσιογραφία που στηρίζεται στην εθελοντική αγάπη και την ακεραιότητα γίνεται υπενθύμιση πως η αλλαγή αρχίζει από το θάρρος να πεις την αλήθεια. Και πως η πραγματική δύναμη βρίσκεται στη συλλογικότητα των ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται.

Σε έναν κόσμο γεμάτο θορύβους, αυτό το φως είναι η σιωπηλή υπόσχεση ότι, ακόμα και μέσα στο χάος, μπορεί να υπάρξει νόημα, δικαιοσύνη και ελπίδα.

Όταν οι φωνές που λένε «παράτα το» γίνονται πιο δυνατές, θυμηθείτε πως η πραγματική δύναμη κρύβεται στο να συνεχίζεις  όχι επειδή είναι εύκολο, αλλά επειδή είναι αναγκαίο.
Κάθε προσπάθεια με αγνή καρδιά φωτίζει δρόμους για εσάς και για όσους θα ακολουθήσουν.
Μην αφήσετε κανέναν να σβήσει τη φλόγα σας.

Η δημοσιογραφία που χτίζουμε είναι μια πράξη αντίστασης. Μια υπόσχεση ότι μέσα στο χάος υπάρχει ελπίδα, αλήθεια και δικαιοσύνη. Και αυτή η φωνή, όσο κι αν ενοχλεί, θα συνεχίσει να ακούγεται.

Σας ευχαριστώ όλους και όλες  για την εμπιστοσύνη, την αγάπη και το θάρρος που δείξατε σε αυτό το ταξίδι. Μαζί συνεχίζουμε.