Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον ταλαντούχο ηθοποιό και σκηνοθέτη Κρίστοφερ Γκρέκο. Με μια πορεία γεμάτη σημαντικές τηλεοπτικές και κινηματογραφικές συμμετοχές, έχει κερδίσει τη φήμη και την αναγνώριση του κοινού. Στην τηλεόραση, έχει ξεχωρίσει με τις ερμηνείες του στις σειρές «Σκιές στην Αυγή», τη δραματική σειρά εποχής «Γαλάτεια», αλλά και στο «Βήματα στην Άμμο», «Κάμπινγκ»  με τη  συμμετοχή του στο θεατρικό έργο «Φτερά Μεκάτσας». Η  αναγνωρισιμότητά του, του έχουν εξασφαλίσει μια σημαντική θέση στην Κυπριακή αλλά και διεθνή σκηνή.

Ο Κρίστοφερ Γκρέκο δεν περιορίζεται όμως μόνο στη μικρή οθόνη. Έχει συμμετάσχει σε μια διεθνή παραγωγή του BBC, στην ταινία «Between Two Rivers», ενώ ήταν «παρών» και στην ταινία: «Ο τελευταίος γυρισμός».

Εκτός από τη δουλειά του ως ηθοποιός, ο Κρίστοφερ Γκρέκο ξεχωρίζει και για τις προσωπικές του αναζητήσεις. Όταν τον συναντάς σε μια κοινή παρέα, το ανάστημά του, το ζεστό του χαμόγελο, αλλά κυρίως ο τρόπος που μιλάει, καθηλώνει ακόμη και τους πιο κοντινούς του φίλους. Εκείνο που εντυπωσιάζει περισσότερο, ωστόσο, είναι οι γνώσεις του και η κριτική του σκέψη για την ιστορία. Είναι σπάνιο να συναντήσεις κάποιον από τον «κόσμο» της υποκριτικής που να διαθέτει τέτοιο βάθος σκέψης και ενδιαφέρον για το παρελθόν.

Η αγάπη του για την ιστορία και η ενασχόλησή του με ιστορικά βιβλία είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο. Όπως αναφέρει ο ίδιος, η μελέτη της ιστορίας τον ενθουσιάζει και τον βοηθά να κατανοήσει καλύτερα τους ρόλους που υποδύεται, προσφέροντάς του ένα επιπλέον εργαλείο για να αποδώσει τους χαρακτήρες του με περισσότερη ένταση και βάθος.

Με τέτοιες γνώσεις και μια τόσο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, ο Κρίστοφερ Γκρέκο συνεχίζει να μαγνητίζει το ενδιαφέρον του κοινού, και σίγουρα θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμα με τις μελλοντικές του δουλειές.

Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε τη δημιουργία αυτής της ταινίας: «Τα 15 πορτοκάλια έρχονται»;

Η ιδέα για την ταινία αυτή γεννήθηκε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, αν και η ιστορία που αφηγείται με συγκλόνισε σχεδόν 30 χρόνια πριν, όταν άκουσα τον μόνο επιζώντα από το Noratlas «Νίκη 4» να διηγείται με πάθος και αλήθεια την αποστολή που, αν και προδομένη, παραμένει στην ιστορία ως η μοναδική βοήθεια που προσέφερε η Ελλάδα στις 22 Ιουλίου 1974. Η επιχείρηση, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Νίκη» ή όπως χαρακτηρίστηκε τότε, «Επιχείρηση Αυτοκτονίας», είχε τον κωδικό: «Τα 15 πορτοκάλια έρχονται». Μια απίστευτη ιστορία ηρωισμού που κατέληξε σε μια πρωτοφανή τραγωδία.

Η αποστολή αυτή χτυπήθηκε από φυλια πυρά, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν δύο μεταγωγικά αεροπλάνα: το «Νίκη 4» και το «Νίκη 6». Από το «Νίκη 4» όλοι οι επιβαίνοντες σκοτώθηκαν, εκτός από τον Θανάση Ζαφειρίου, ο οποίος πέταξε από το φλεγόμενο αεροπλάνο, το οποίο είχε μετατραπεί σε αιωρούμενο φέρετρο, και κατέληξε στο νοσοκομείο, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια. Η διαταγή από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ήταν σαφής: «Θάψτε τους με το αεροπλάνο».

Συνοπτικά, αγαπητή μου, καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό έγινε για να μην φανεί ότι η Ελλάδα είχε αναμειχθεί στον πόλεμο στην Κύπρο. Όταν επέστρεψαν οι νεκροί και οι πληγωμένοι, με τραύματα τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, η Πατρίδα τους υποδέχτηκε με αδιαφορία και τους «πέταξε» σαν πολεμιστές του 1940. Να σου πω ότι οι περισσότεροι από αυτούς γεννήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ήταν μια αποστολή που έπρεπε να παραμείνει «μυστική» με κάθε κόστος.

Πραγματικά, Κρίστοφερ, αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε να αποδοθεί κινηματογραφικά αυτή η ιστορία; Με όλα τα δραματικά και ηρωικά της στοιχεία.  Πώς θα παρουσιαστεί στη μεγάλη οθόνη;

Εμείς παρουσιάζουμε την ιστορία με αλληγορικό τρόπο, την ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα  τον οποίο βασίζουμε στον μόνο επιζών, αλλά δεν είναι ο ίδιος.

Ασχολήθηκα επανειλημμένα όλα αυτά τα χρόνια με όλα τα ντοκιμαντέρ που έχουν γίνει. Δεν θα σου κρύψω πως κάθε φόρα νιώθω οργή και  ένα κόμπο στο στομάχι.. Κάθε φορά που διηγούμαι την ιστορία εμπλέκομαι συναισθηματικά. Η ταινία μας είναι ένα μνημόσυνο γ αυτούς.  Ρίχνουμε έμμεσα «φως», αλλά εστιαζόμαστε στο ανθρώπινο πόνο και αγώνα του ηρώα μας κτυπημένος να περιφέρεται 50 χρόνια «χαμένος» με προορισμό την δική του Ιθάκη.. Τότε, άφησε πίσω το παιδί του, ένα  τετράχρονο κοριτσάκι το οποίο εμφανίζεται στην φαντασία του πάντα με λευκό φορεματάκι και ένα άσπρο μπαλόνι που αντιπροσωπεύει την αγνότητα και την Ειρήνη.

Τίτλος: «Τα 15 πορτοκάλια έρχονται» – Σενάριο: Κρίστοφερ Γκρέκο

• Συντελεστές: Κωνσταντίνος Κυπριανιδης (Σκηνοθέτης)
• Στυλιανός Χρυσοστόμου ( Διευθυντής Φωτογραφίας)
• Αλέξανδρος Κελεπέσης ( κάμερα)
• Ηλίας Κυριάκου (κάμερα)
• Γιάννης Τσιάρτας (ήχος)
• Δημήτρης Ζαχαρίου (Μουσική)
• Μαριαλένα Ιορδάνου ( βοηθός σκηνοθέτη)
• Χρίστος Χριστοφίδης ( παραγωγός)
• Κρίστοφερ Γκρέκο ( Άγνωστος στρατιώτης)
• Σίμος Τσιάκκας (Α’ αστυνομικός)
• Μάριος Στυλιανού ( Β αστυνομικός)
• Γιώργος Αντίδωρου ( οδηγός)
• Λίτσα Ιωαννίδου ( make up- special effe)
• Λάκης Γενεθλής ( Art department – costumes)

Τα 15 μεταγωγικά αεροσκάφη τα οποία βαφτίσανε πορτοκάλια, απογειώθηκαν από τη Σούδα τη νύχτα της 21ης Ιουλίου 1974, με προορισμό το αεροδρόμιο της Λευκωσία. Πετώντας σε χαμηλό ύψος, χωρίς ασύρματη επικοινωνία και χωρίς συνοδεία μαχητικών, τα αεροσκάφη κινήθηκαν προς την Κύπρο με στόχο να ενισχύσουν τις ελληνικές δυνάμεις, που μάχονταν ήδη κατά των Τούρκων εισβολέων.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ