Κάθε αίτημα για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΕΕΕ) που καθυστερεί, κάθε χαρτί που βουλιάζει σε ένα συρτάρι, δεν είναι απλώς χαμένος χρόνος· είναι άνθρωποι που ξυπνούν κάθε πρωί με το βάρος της αγωνίας, των λογαριασμών και της ντροπής. Σκεφτείτε τον παππού που περιμένει μήνες για το επίδομα του ΕΕΕ χωρίς φάρμακα, ή τη μάνα που δεν έχει λεφτά για το ψωμί των παιδιών της και τρέχει από υπηρεσία σε υπηρεσία χωρίς ελπίδα.

Πίσω από κάθε φάκελο υπάρχει ένα όνομα: Άνθρωποι που στερούνται τον ύπνο τους, που φοβούνται το αύριο, που νιώθουν πως κάθε κλειδωμένη πόρτα γραφείου τους βαφτίζει «αποτυχία» ενός συστήματος που υπόσχεται προστασία. Κι ενώ το κράτος μιλά για ασφάλεια, η πραγματικότητα είναι ότι η αγωνία τους μετριέται σε μέρες αναμονής, σε χαμένα ραντεβού και σε ψυχολογικές πληγές που κανείς δεν φροντίζει να καθαρίσει.

Ειδικότερα, το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΕΕΕ) αποδεικνύεται καμένο χαρτί· μια άψυχη μηχανή που τσακίζει στα σίδερα όποιον χρειάζεται βοήθεια. Από τη στιγμή που σχεδιάστηκε, κουβαλούσε κενά: Νόμος κομμένος και ραμμένος χωρίς νόημα για τους αδύναμους· και η αρμόδια Υπηρεσία Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας (ΥΔΕΠ) έχει μετατραπεί σε γραφειοκρατικό τέρας που καταπίνει δικογράφους και καρδιές. Το αποτέλεσμα; Πολλοί που φτάνουν στο κατώφλι της απόγνωσης. Οι χαμηλοσυνταξιούχοι που δεν έχουν να αγοράσουν φάρμακα, οι χρόνιοι ασθενείς που παλεύουν με πόνους κι έξοδα, όσοι έχουν «μέτρια» αναπηρία, οι άνεργοι κάτω των 27 που ζουν με την οικογένειά τους  απλώς μένουν εκτός. Κι έτσι, όσοι ζουν με την αγωνία και τη ντροπή, βλέπουν την πόρτα να κλείνει με πάταγο.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης διατυπώνει ένα σαφές και τεκμηριωμένο αίτημα ριζικής μεταρρύθμισης:

Ένα ολιστικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας, που δεν περιορίζεται σε επιδοματική λογική, αλλά θέτει στο επίκεντρο την κοινωνική ένταξη και την επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό.

Οι τοποθετήσεις του Οδυσσέα Μιχαηλίδη περιλαμβάνουν:

• Επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό των ΥΚΕ
• Ανάπτυξη τοπικών δομών σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση

Κάθε γειτονιά πρέπει να έχει το δικό της κέντρο στήριξης, όπου ο πολίτης θα βρίσκει άμεσα πληροφορίες, ψυχολογική βοήθεια και, αν χρειάζεται, ένα ζεστό γεύμα.

• Συνδυαστική στήριξη: στέγη, ψυχολογική βοήθεια, επαγγελματική κατάρτιση

Το να δίνεις μόνο το επίδομα ΕΕΕ χωρίς δίοδο εξόδου είναι σαν να στρώνεις χαλί σε φλόγες. Ψηφιακός μετασχηματισμός με επίκεντρο τον πολίτη

• Διαπολιτισμική και αποκεντρωμένη προσέγγιση

Σε κάθε περιοχή που φιλοξενεί διάφορες εθνοτικές ομάδες, χρειάζονται διαμεσολαβητές που μιλούν τη γλώσσα τους, γνωρίζουν τα ήθη τους και μπορούν να χτίσουν γέφυρες εμπιστοσύνης. Δεν είναι όλοι ίδιοι· δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε κλώνους.

• Κοινωνικές υπηρεσίες παντού: Σε σχολεία, κέντρα υγείας και κοινότητες

Η πρόληψη είναι χρυσός. Κάθε σχολείο να έχει κοινωνικό λειτουργό, κάθε κέντρο υγείας ψυχολόγο, και κάθε δημοτικό κατάστημα ομάδες αλληλεγγύης, ώστε όποιος αισθάνεται ότι πνίγεται να βρίσκει αμέσως χέρι βοήθειας.

• Κοινωνική κατοικία ως θεμέλιο δικαιοσύνης

Όταν το ενοίκιο «τρώει» το μισό ή και παραπάνω του εισοδήματος, καμία άλλη παρέμβαση ΕΕΕ δεν πιάνει τόπο. Πρέπει να χτίσουμε δημόσια σπίτια για τους δικαιούχους, με ενοίκιο συμβολικό ή μηδενικό. Ας σταματήσουμε να «τηλεφωνάμε» για τη στέγη· ας δώσουμε σπίτι.

• Υποστηριζόμενη διαβίωση και κατ’ οίκον φροντίδα

Δεν θα πετάμε ηλικιωμένους δικαιούχους ΕΕΕ σε λίστες αναμονής για γηροκομεία. Χρειαζόμαστε επαγγελματίες κατ’ οίκον, προσωπικούς βοηθούς και νοσηλευτές, ώστε κάθε παππούς να ζει στο σπίτι του με αξιοπρέπεια, χωρίς να χάνει το δικαίωμά του στο ΕΕΕ.

• Ψυχοκοινωνική στήριξη παντού

Το 65% όσων λαμβάνουν επίδομα ΕΕΕ βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης κι όμως μόνο το 10% βρίσκει βοήθεια. Αυτό είναι ντροπή. Πρέπει να λειτουργήσει επιτέλους το πρόγραμμα Κοινωνικής Παρέμβασης για λήπτες ΕΕΕ, με πόρους, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, πριν οι άνθρωποι σκάσουν από μοναξιά.

• Επαγγελματική κατάρτιση με επιστροφή στην εργασία

Αυτά ήταν μόνο τα πρώτα που έριξε στο τραπέζι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Δεν ήταν λιγότερο από πυροτέχνημα για να ξυπνήσει η αδιαφορία, γιατί κάθε αίτηση ΕΕΕ που σαπίζει σε ένα συρτάρι και κάθε μέρα χαμένη μέσα στη γραφειοκρατία κοστίζει ψυχές που πνίγονται στη ντροπή, το άγχος και την απελπισία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ:

ΑΛΜΑ: Επιβάλλεται νέα, ολιστική και στοχευμένη, κοινωνική πολιτική