Έτσι το ακούσαμε κι αυτό: Το κατοχικό καθεστώς, λέει, προτείνει να παραχωρήσει… νερό στην Κυπριακή Δημοκρατία, στο πλαίσιο «συνεργασίας» των δύο «κρατών». Νερό που φτάνει στα κατεχόμενα από την Τουρκία μέσω υποθαλάσσιου αγωγού.

Μόνο που ξεχνούν να μας πουν ότι από το 1974, η Κυπριακή Δημοκρατία στέλνει δωρεάν νερό στα κατεχόμενα για ύδρευση και άρδευση, μέσω υποδομών του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων (ΤΑΥ), χωρίς οι Τουρκοκύπριοι να πληρώνουν ούτε σεντ. Το 2023, μάλιστα, δόθηκαν 2,3 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού.

Κι ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία συντηρεί αγωγούς και γεωτρήσεις στις ελεύθερες περιοχές και στη νεκρή ζώνη, στα κατεχόμενα αν χαλάσει κάτι, το ΤΑΥ απλώς κόβει το νερό μέχρι να φτιαχτεί… με συνεννόηση μέσω ΟΗΕ.

Α, και για το έργο στο ΣΕΛ Μιάς Μηλιάς, που θα μπορούσε να αξιοποιεί επεξεργασμένο νερό για άρδευση σε περιοχές όπως η Αθηένου και το Δάλι, η τουρκική πλευρά κάνει δεύτερες σκέψεις γιατί – λέει – μπορεί να την ωφελήσει κι αυτή. Και φυσικά τα ευρωπαϊκά κονδύλια… θα περάσουν μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το παιχνίδι, βέβαια, είναι βαθύτερο: Μέσω του «νερού της ειρήνης» όπως το βάφτισε ο Ερντογάν, επιχειρείται η πλήρης εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία, με γεωργία, τουρισμό και οικονομική ανάπτυξη made in Ankara. Και στο τέλος, αν περάσει και στις ελεύθερες περιοχές, να εξαρτιόμαστε κι εμείς από το…τουρκικό νερό.

Μην ξεχνάμε: στη Συμφωνία του 2010 Άγκυρας-ψευδοκράτους, προβλέπεται πώληση νερού και σε «τρίτες χώρες» (δηλαδή εμάς) με τα λεφτά να καταλήγουν στην Τουρκία και την αποσχιστική οντότητα να παίρνει ποσοστά.

Το έργο του «αιώνα» — που σχεδίαζαν από το 1976 — προχώρησε τελικά το 2015, με τον υποθαλάσσιο αγωγό των 106 χλμ. από τη Μερσίνα. Έπαθε βλάβη το 2020 (όχι ότι μάθαμε ποτέ ακριβώς τι έγινε), και συνεχίζει να λειτουργεί με διάφορα «μπαλώματα». Σήμερα, το 80%-85% της κατεχόμενης Κύπρου έχει ύδρευση από την Τουρκία.

Πληροφορίες από τον Κώστα Βενιζέλο, «Φιλελεύθερος».