Σβήνω, γράφω, λέω «άστο», και μετά πάλι τα ίδια. Δεν φτάνει που η δημοσιογραφία πνίγηκε στις χορηγίες, στις «φιλίες», στους «μπάρμπα από την Κορώνη». Δεν φτάνει που κάθε τίτλος κανονίζεται στα τηλέφωνα, κάθε ρεπορτάζ γράφεται για να μη θιχτούν συμφέροντα. Τώρα έχουμε και τη βιομηχανία του τουρισμού τη χρυσοφόρα μηχανή της χώρας  να λειτουργεί χωρίς ντροπή και, συχνά, χωρίς νομική κάλυψη.

Οι παράτασεις που δεν σταματούν

Σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, λόγω των «δυσκολιών» που αντιμετωπίζουν οι ξενοδοχειακές μονάδες στην απόκτηση αδειών, έχει δοθεί παράταση μέχρι το 2028 για να τακτοποιηθούν. Το Τμήμα Τουρισμού επιβεβαιώνει ότι πολλά ξενοδοχεία λειτουργούν χωρίς πλήρη άδεια, ενώ το Τμήμα Πολεοδομίας καταγράφει οικοδομικές παραβάσεις  μη νόμιμες επεκτάσεις, μη αδειοδοτημένες εργασίες, κατασκευές που παραβιάζουν όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας.

Και τι γίνεται; Αντί να μπουν λουκέτα, δίνεται χρόνος. Χρόνος που πληρώνουν οι τουρίστες με την ασφάλειά τους, οι εργαζόμενοι με τις μηδενικές προστασίες, και ο ντόπιος καταναλωτής που πληρώνει πεντάστερα για ξενώνες χωρίς πόμολο.

Το τηλέφωνο που δεν απαντάει (ή απαντάει σε ακατανόητα αγγλικά)

Προσπαθείς να κλείσεις διακοπές στην ίδια σου τη χώρα, και στο τηλέφωνο σου απαντάει κάποιος που δεν ξέρει να διαβάζει τα ελληνικά του συμβολαίου, που δεν έχει εκπαιδευτεί. Και δεν φταίει αυτός. Φταίει το σύστημα που τον έβαλε εκεί: φθηνός, άμεσος, ανασφάλιστος.

• Πισίνες γεμάτες σαν κονσέρβες, χωρίς έλεγχο
• Δωμάτια που τα πληρώνεις σαν εφτάστερα και μοιάζουν με υπόγειο parking.
• Επιθεωρήσεις; Μια φάρσα. Κανόνες; Για τα μάτια του κόσμου.

«Να δούμε τι θα γίνει με τον πόλεμο»

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα οι ορισμένοι ξενοδόχοι κοιτάνε προς τη Μέση Ανατολή. Περιμένουν. Αναλύουν. Στατιστικές εναντίον βομβαρδισμών.

• «Θα έρθουν Ισραηλινοί;»
• «Θα φοβηθούν οι Ευρωπαίοι;»
• «Αν οι βόμβες πέφτουν στη Γάζα, μήπως οι κρατήσεις έρθουν εδώ;»

Επίσημα, θα σου πουν «η αγορά είναι ασταθής». Ανεπίσημα, στο τηλέφωνο, ακούς ξεκάθαρα: «Να δούμε τι θα γίνει στο Ισραήλ… να δούμε αν θα δουλέψουμε.»

Ορισμένοι ξενοδόχοι πλέον κοιτάνε προς τη Μέση Ανατολή και περιμένουν τα “κέφια του πολέμου” για να δουν αν θα κατέβουν τουρίστες. Αν θα έρθουν Ισραηλινοί. Αν θα έχουν “κίνηση”. Αν οι βόμβες θα πέφτουν πιο εκεί, για να μείνουν οι κρατήσεις πιο εδώ. Είναι σε αναμονή. Σαν κοράκια πάνω από χάρτες και στατιστικές. Δεν θα σας το πουν ευθέως  όχι βέβαια. Αν τους ρωτήσεις επίσημα, θα σου πετάξουν αόριστα “η αγορά είναι ασταθής”. Μα στο τηλέφωνο, πίσω από την ψευδαίσθηση της αορατότητας, το λένε καθαρά: “Να δούμε τι θα γίνει στο Ισραήλ, να δούμε αν θα δουλέψουμε”.

Λες και από την άλλη γραμμή δεν υπάρχουν αυτιά. Λες και ο εγκέφαλος δεν καταγράφει. Λες και ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να κρατάει σημειώσεις, δεν μπορεί να καταλάβει το υπονοούμενο που τελικά δεν είναι και τόσο… υπονοούμενο.

Η πανδημία που «σώσατε» και η υποκρισία που ξεχείλισε

Θυμάστε τον πατριωτικό υπερθρίαμβο του «Κάντε διακοπές στην Κύπρο, στήριξη στην οικονομία»; Τότε, χαμηλώνατε τιμές, γινόσασταν «ευγενικοί», φιλάτε τα χέρια των Κυπρίων.

Τώρα, ο Κύπριος είναι δεύτερης κατηγορίας πελάτης. Και δεν είναι απλώς υποκρισία. Είναι έγκλημα εναντίον όσων πληρώνουν για υπηρεσίες που δεν λαμβάνουν.

Γιατί δεν τα λέω όλα (αν και θέλω)

Αν δεν υπήρχαν νομικές απειλές, θα είχα ήδη ξεσκεπάσει ονόματα, διευθύνσεις, πισίνες χωρίς σωστικά, ξενοδοχεία που θα έπρεπε να είναι κλειστά.

Αλλά το γράφω εδώ, γιατί κάποιος πρέπει να το κρατάει ζωντανό.

Και προς όσους λένε «Εσύ υπερβάλλεις»:

Αν θέλετε να πληρώσετε 240€ (αν είστε τυχεροί, έτσι και το βρείτε σε αυτή την τιμή τους καλοκαιρινούς μήνες) για μια νύχτα σε ξενοδοχείο, με δωμάτιο μικρότερο από το υπνοδωμάτιο σας γιατί το επέλεξαν οι «Όπρες» της Κύπρου,  δικαίωμά σας. Εγώ προτιμώ να μείνω σπίτι μου. Ή να πάω κάπου που οι κανόνες δεν είναι διακόσμηση.

Η Κύπρος έχει μετατραπεί σε παράδεισο της παρανομίας( τα υπουργεία το λένε) για τον τουρισμό, επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται πολέμους και πανδημίες και καταναλωτές που τρώνε το ακριβό ψωμί της αδιαφορίας.

Και εσύ ρωτάς γιατί ξενυχτάω;

Αν όντως, λοιπόν, ο τουρισμός της χώρας εξαρτάται από το ποιοι κρατούν χρήματα ερχόμενοι από πολέμους, προτιμώ να μείνουμε με άδειους καταλόγους, παρά με γεμάτες συνειδήσεις από σιωπή και συνενοχή.